ขอบคุณอ้ายพจน์อ้ายพีครับที่ให้กำลังใจเสมอมา ตอนนี่ผมกะมีเบิ้ดทุกอย่างแล้วคือกันครับเงินมีแล้วกะเบิ้ดเหลือแต่ยังบ่เคยเป็นนายของตัวเองนี่ละ
ที่นำเทียวหา พ้อแล้วกะถอยๆ บ่กล้าลงมือจักเทือสุดท้ายกะย่างเข้าโรงงาน ไปตามวาทไผมันเนาะครับแต่กะยังบ่ลืมฝัน...นั้น
ขอบคุณพี่น้องท่านผู้อ่านที่ช่วยแชร์กันทางเฟสบุ๊ค
ถามว่าง่ายไหมไม่มีอะไรที่ง่ายเกินไปไม่มีอะไรที่คนที่ตั้งใจคนที่มีความพร้อมทำไม่ได้ คุณสามารถบอกว่างานทุกอย่างการจัดการเป็นเรื่องสำคัญ
ที่ทำงานมาด้วยกันผมในฐานะลูกน้องผมเห็นฝีมือการทำงานของทั้งสองท่าน ทำงานแบบไม่มีแทคติกเล่เหลี่ยมทั้งที่เป็นกลวิธีหรือที่เกมที่ท้าทาย
ทั้งสองท่านเป็นคนเซ็ตระบบ ISO-9000, ISO-14000 และ ISO-18000 ของโรงงานในส่วนฝ่ายซ่อมบำรุง เป็นผู้เขียนโปรซีเย่อร์ข้อกำหนดรวม
ถึงความเสี่ยงสิ่งแวดล้อมความปลอดภัยต่างๆ ในโรงงาน มีส่วนทำให้โรงงานได้รับคัดเลือกเป็นโรงงานดีเด่นติดต่อกันมากว่าสิบปี ใครไปงาน
สัปดาห์ความปลอดภัยที่ไบเทคบางนาจะเคยเห็น ผ่านการทำ QC QRC มาแทบทุกเรื่อง ทำแผนเรื่องกำลังคนทำแผนการซ่อมบำรุงเครื่องจักร
ทำงบประมาณจัดสรรค์โยกย้ายบาล้านซ์งบประมาณในแต่ละปี เป็น Auditor ภายในในระบบ ISO ทำการ Analize ในจุดต่างๆ เมื่องานมีปัญหา
ถูกส่งไปดูงานต่างประเทศ คุมโปรเจ็กท์การก่อสร้างติดตั้งเครื่องจักรมาหลายครั้ง สั่งซื้อข้าวของอุปกรณ์เครื่องจักรทั้งภายในภายนอกประเทศ
สรุปย่อๆ ว่าทำมาทำเป็นเกือบทุกอย่างครับ ถ้าหน่วยงานใดต้องการบุคลากรเก่งๆ ไปร่วมงานก็นี่แหละครับแต่ต้องใช้ช้างลากออกจากสวน..ฮ้าๆ
นั่นเป็นสิ่งที่สองท่านมีในตัวครับ พอมาทำงานที่เรียกว่าเป็นกิจการของตัวเองทั้งสองก็ทำได้ดีจนเรียกว่ามีข้อผิดพลาดให้เห็นได้น้อย
จากที่ผมไปเห็นผมไม่รู้ว่าดอกมะลิคุณภาพดีเป็นอย่างไร พลูคุณภาพดีเป็นอย่างไร เมื่อผมเห็นผมก็ชมเลยทันทีว่าสวยจริงๆ ก็ภาพมันฟ้อง
คุณสามารถเองบอกว่าไม่ปิดบัง ใครที่สนใจอยากทำอยากปลูกมีความพร้อมรวมทั้งใจรักเขายินดีให้คำแนะนำทุกอย่างด้วยความเต็มใจ
ถ้าหวังรวยอย่างเดียว เทียบบัญญัตยางค์มาเลยว่าหนึ่งไร่ได้หนึ่งหมื่นห้าสิบไร่ได้ห้าแสนบาทต่อเดือนอย่างนั้นก็เป็นเรื่องยากที่จะสำเร็จ
ครั้งที่ยังสวมชุดพนักงานสองคนนี้นั่งอยู่กันคนละมุม คนหนึ่งมุมแดงคือฝ่ายผลิตคนหนึ่งมุมน้ำเงินอยู่ฝ่ายซ่อมบำรุง วันๆ จะเอาแต่ทะเลาะกัน
เมื่องานมีปัญหา ฝ่ายผลิตก็ว่าช่างซ่อมบำรุงไม่ดีไม่รักษามาตรฐานไม่ตรวจเช็คให้แต่ผู้รับเหมาทำหัวหน้างานไม่ดูแล ฝ่ายช่างก็ว่า operator
ฝ่ายผลิตไม่ใส่ใจดูแลขณะปฏิบัติงานทำให้งานมีปัญหามีผลทำให้เครื่องจักรเสียหาย ไก่เกิดก่อนไข่หรือไข่เกิดก่อนไก่อะไรประมาณนั้น
ใครชั้นเชิงเหนือกว่ามักจะเป็นฝ่ายชนะหรือรอดตัวจากปัญหานั้นแต่ท้ายที่สุดปัญหาจะเกิดจากสาเหตุใดช่างก็ซ่อมเครื่องจักรตามหน้าที่
นั่นคือบรรยากาศในที่ทำงานเก่า แต่วันนี้บรรยากาศเปลี่ยนไปเป็นบรรยากาศที่ทุกคนอยากเห็นอยากสัมผัสวิศกรสองท่านนี้หันหน้าเข้าหากัน
ดังภาพพูดคุยถึงปัญหาที่เกิดขึ้นภายในสวนของตัวเองและก็หยิบยื่นคำแนะนำที่ถูกต้องให้ซึ่งกันและกัน(ผมดูจากภาพแล้วมโนเอาครับ ฮ่าๆๆ)
ทั้งสองท่านเปลี่ยนไปมาก ใบหน้าถึงไม่ยิ้มก็ตอบได้ว่ามีความสุขอย่างล้นเหลือ วันนี้เขายิ้มอย่างมีความสุขกันจริงๆ
โลกไม่ได้สวยงามไปเสียทั้งหมดมะลิก็เหมือนพฤกษาอื่น ความขาวบริสุทธิ์สะอาดกลิ่นสุคนธ์มนุษย์ทุกคนไม่ลืมเลยที่จะชื่นชมดอมดอม
แต่หนอนผีเสื้อมันไม่เพียงเท่านั้นชื่นชมดมดอมคลอเคลียแล้วมันก็ขยี้ซ้ำกัดกินดอกมะลิที่เติบโตและกำลังจะบานในยี่สิบชั่วโมงให้เฉาตาย
เป็นหน้าที่ของชาวสวนต้องหาวิธีป้องกันครับ ป้องกันแบบไหนก็ได้แต่อย่าให้เป็นภัยกับตัวเองวิธีการมีอยู่ในสวนผู้สนใจก็สอบถามกันเองครับ
มะลิไม่ได้ออกดอกทุกวันดังที่ผมนำมาคำนวณหรอกครับ เขาก็มีช่วงพักมีช่วงเวลาที่เจ้าของสวนต้องตัดแต่งกิ่งบำรุงก้านใบเมื่อถึงเวลาที่ควร
แล้วก็รอเขาแตกยอดพร้อมให้ดอกชุดใหม่ต่อไป ต้องไปหารายละเอียดกันสำหรับผู้คิดจะเริ่มต้นแต่ผมก็ยืนยันว่าเห็นเขาทำกันแล้วมีกำไรครับ
เพียงเดือนครึ่งถ้าปลูกดูแลได้ถูกหลักถูกวิธีมะลิต้นน้อยๆ ก็เริ่มให้ผลผลิตกับท่านแล้วและให้ผลผลิตไปเรื่อยๆ อีกหลายปี
ถึงช่วงเวลาที่เขาให้ดอกก็ให้ดอกดกดอกเยอะออกดอกนานคุ้มกับการลงทุนครับ
การตลาดเป็นเรื่องสำคัญ เร่งผลิตตามกันสุดท้ายก็ขายยาก คนที่สนใจจริงก็ให้ศึกษาให้ละเอียดนะครับ ผมไม่มีความรู้เรื่องพวกนี้เลยรู้แต่ว่า
ผลิตเยอะแล้วขายไม่ออกผลิตน้อยก็ได้กำไรน้อย หลักการจัดการต่างๆ SWOT P-M-R ทั้งหลายผมเปิดหาแล้วก็เอามาเล่าเป็นตุเป็นตะ
คุณสามารถมีความรู้เรื่องพวกนี้ตั้งแต่ครั้งอยู่ในโรงงานเพราะต้องจัดการงบประมาณในแต่ละปีไม่ให้บานปลาย เขานำ SWOT Analysis
มาวิเคราะห์แจกแจง เขียนเป็น Flowchart ออกมาก่อน วิเคราะห์จนมั่นใจว่าเขาจัดการได้เมื่อมีอุปสรรคใดๆ เกิดขึ้นจึงลงมือทำสวนมะลิ
ผลก็คือวันนี้กิจการเขาไปได้สวยตามที่ผมเล่าให้ฟังครับ ตัวเลขรายได้วันนี้อาจจะดูเกินจริงแต่เมื่อต้นพืชของเขาโตเต็มที่ผลลัพธ์จะเป็นไปตามนั้น
พลูอายุหกเดือนเถาพลูยังไม่เต็มค้างหรือเต็มเสานั้นเลยเขาเก็บพลูได้วันละเกินร้อยกิโลกรัมแล้ว ผักขมตามร่องสวนพลูสามารถเก็บมาลวกผัดกินได้
นั่นเพราะเขาศึกษามาก่อนว่าเขาจะจัดการสวนแบบใช้ยาสารเคมีให้น้อยที่สุด เพราะเขากับครอบครัวจะต้องใช้ชีวิตที่สวนนี้อยู่ตลอดเวลา
ใช้ชีวิตอย่างมีความสุข สุขกับรายได้ที่ได้รับและสุขกับธรรมชาติแวดล้อม คนงานเขาก็ต้องมีความสุขตามคำว่า Relationship หรือใส่ใจกันด้วย
เป็นการทำงานสร้างรายได้ที่ไม่คิดจะเอาเปรียบใครเลย เป็นภาพที่โลกเฝ้ารอ เป็น unseen farming ก็ไม่ผิด ลองไปชมกันครับจะหาว่าผมโฆษณา
ชวนเชื่อเกินจริง วันนั้นแฟนคุณสามารถเลี้ยงข้าวผมด้วยน้ำพริกปลาร้ากับลวกผักหม(ผักขม)ถึงสองมื้อ เขาคงเลือกเมนูตามหน้าตาแขกที่ไปเยี่ยม...มั้ง
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น