ชาวนาผู้สร้างแรงบันดาลใจแก่ผู้บริหารญี่ปุ่น cr:https://gademaru.wordpress.com/2015/08/02/%E0%B8%8A%E0%B8%B2%E0%B8%A7%E0%B8%99%E0%B8%B2%E0%B8%9C%E0%B8%B9%E0%B9%89%E0%B8%AA%E0%B8%A3%E0%B9%89%E0%B8%B2%E0%B8%87%E0%B9%81%E0%B8%A3%E0%B8%87%E0%B8%9A%E0%B8%B1%E0%B8%99%E0%B8%94%E0%B8%B2%E0%B8%A5/

ใครเคยอ่านการ์ตูนหรือเคยไปอยู่ญี่ปุ่น
น่าจะพอคุ้นภาพเด็กชายแบกฟืนที่กำลังเดินอ่านหนังสือนี้อยู่บ้าง

Source:http://www.mmdb.net/usr/suzusin/nanbu17/pageu/A0069.html

เขาคือ Ninomiya Sontoku (二宮尊徳)  (ปี 1787-1856)
ปราชญ์ชาวนาผู้กู้วิกฤติความยากจนของเกษตรกรรมบนหลักคุณธรรมค่ะ

ตอนนี้ ดิฉันกำลังทำวิจัยเรื่องวิธีการบริหารองค์กรของบริษัทไทยและบริษัทญี่ปุ่น

สิ่งที่น่าตกใจคือ ผู้บริหารญี่ปุ่นที่ประสบความสำเร็จ
อาทิ Inamori Kazuo, Idemitsu Sazo ล้วนกล่าวว่า
ตนเองได้รับแรงบันดาลใจมาจากชาวนาคนนี้

เขาคือใคร ตามมาดูกันเลยค่ะ
+++++++++++++++++++++++++++++++++
“ที่มาของรูปปั้นเด็กแบกฟืน”

Ninomiya เกิดในตระกูลชาวนาที่ยากจน
ตอนอายุ 14 พ่อเสียชีวิตลง และอีก 2 ปี แม่ก็เสียชีวิตตาม
ทำให้ Ninomiya ต้องไปอยู่กับลุง

Ninomiya พยายามช่วยเหลืองานลุงเท่าที่จะทำได้
เนื่องจากเขายังเด็ก ไม่สามารถทำงานผู้ใหญ่ได้
Ninomiya จะช่วยงานลุงจนดึกดื่นมาตลอด

เมื่ออาศัยกับลุงได้ระยะหนึ่ง เขาเริ่มคิดว่า การศึกษาเป็นเรื่องสำคัญ
จึงค่อยๆ หัดอ่านหนังสือ
หนังสือที่ Ninomiya อ่านในตอนนั้น คือ หนังสือ “Great Learning” ของขงจื๊อ

เมื่อลุงพบว่าเขาใช้ตะเกียงน้ำมันอ่านหนังสือตอนกลางคืน
ลุงโกรธมาก เนื่องจากน้ำมันราคาแพง

Ninomiya รับฟังลุง และบอกตัวเองว่า
เขาจะหยุดอ่านหนังสือ…
จนกว่าจะหาน้ำมันมาใช้อ่านหนังสือได้ด้วยตัวของเขาเอง

ในปีนั้น Ninomiya ตัดสินใจปลูกพืชตรงที่ดินผืนเล็กๆ ริมแม่น้ำ
ไม่กี่เดือนถัดมา เขาเก็บเมล็ดพืชที่ได้ไปแลกกับน้ำมันตะเกียง
เขาอ่านหนังสือตอนกลางคืนได้โดยไม่ต้องรบกวนน้ำมันของลุงแล้ว

ทว่า … ลุงก็โกรธอีก
การอ่านหนังสือไม่เห็นสร้างประโยชน์อะไรกับการงาน
เวลาของหลาน ก็คือ เวลาของลุง
ต้องใช้ให้เกิดประโยชน์และคุ้มค่าที่สุด

Ninomiya ก็ไม่ได้ว่าอะไร
จากนั้นเป็นต้นมา ตอนกลางคืน เขาจะนั่งทำรองเท้าฟาง และเสื่อให้กับลุง

ทว่า เขาก็ไม่ยอมแพ้
เขาใช้เวลาที่เดินไป-กลับที่พักกับแปลงนาในการอ่านหนังสือ
เขาได้เรียนรู้วิธีทำการเกษตร ได้เรียนรู้ปรัชญาขงจื๊อ
ซึ่งความรู้เหล่านี้ ล้วนเป็นประโยชน์กับเขาในเวลาต่อมา
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
“สร้างเนื้อสร้างตัว”

จากประสบการณ์ในการปลูกพืชเพื่อน้ำมันในครั้งนั้น
ทำให้ Ninomiya ได้เรียนรู้ว่า “หว่านพืชอย่างไร ย่อมได้ผลเช่นนั้น”
หากเราพากเพียรทำงาน ธรรมชาติก็ย่อมให้ผลตอบแทนที่ดีกับเรา

ในหมู่บ้าน มีแอ่งน้ำร้างแห่งหนึ่งที่โดนน้ำท่วม
Ninomiya ไปพบเข้า และวิดน้ำออกทั้งหมด
เขาแปลงบ่อน้ำแห่งนี้มาเป็นที่นาขนาดย่อม
ค่อยๆ พรวนดิน ค่อยๆ หว่านเมล็ดข้าว ทดลองทำเกษตรแบบใหม่ตามที่ได้ศึกษา
ในฤดูใบไม้ร่วงถัดมา เขาได้ข้าวถึง 2 กระสอบจากพื้นที่เล็กๆ แห่งนั้น

เมื่อเขาโตขึ้นและพอมีอิสระ
เขาออกจากบ้านลุง และกลับไปบ้านพ่อแม่
จากนั้น เขาพัฒนาที่ดินรกร้างตรงนั้น
ให้กลายมาเป็นพื้นที่เกษตรกรรมดั่งที่เขาพัฒนาแอ่งน้ำร้างในหมู่บ้าน
เริ่มสะสมทุน และเริ่มมีฐานะ
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
“ช่วยพัฒนาประเทศ”

เรื่องที่ Ninomiya พัฒนาที่ดินดังไปถึงหูเจ้าเมือง
ซึ่งกำลังกลุ้มใจเรื่องหมู่บ้านบางแห่งที่ไม่สามารถส่งภาษีข้าวได้มากเหมือนแต่ก่อน

หมู่บ้านเหล่านี้ เคยอุดมสมบูรณ์ ประชากรอยู่เยอะ
แต่เมื่อคนใช้พื้นที่ปลูกพืชผักเยอะ
ดินเริ่มเสีย คนก็เริ่มย้ายออกไป ปล่อยให้ที่ดินรกร้าง
คนที่เหลืออยู่ในหมู่บ้านก็เป็นคนที่ขี้เกียจทำไร่ทำนา
บางคนก็เป็นขโมย

ท่านเจ้าเมืองจึงขอให้ Ninomiya มาช่วยพัฒนาหมู่บ้านเหล่านี้
ท่านอ้อนวอนถึง 3 ปี กว่า Ninomiya จะตกลงรับคำ

เมื่อไปถึงหมู่บ้าน เขาสังเกตชีวิตความเป็นอยู่
เดินเข้าไปคุยกับชาวบ้านแต่ละบ้าน
เพื่อหาข้อมูลเกี่ยวกับพื้นที่ที่พอจะทำการเกษตรได้บ้าง

Ninomiya รายงานท่านเจ้าเมืองว่า
“การส่งเงินช่วยเหลือ หรือการละเว้นภาษี ไม่สามารถแก้ปัญหาความยากจนนี้ได้
และควรยกเลิกการช่วยเหลือทางการเงินเสีย”

Ninomiya มองว่า ทุกคนต้องใช้แรง ใช้พลังของตัวเอง
ในการดิ้นรนเพื่อหลุดจากบ่วงความจนนั้นได้

เขาสอนให้ชาวบ้านอดทน อุตสาหะในการทำงาน
เขาสอนให้ชาวบ้านเข้าใจถึงการช่วยเหลือตัวเอง
โดยค่อยๆ ทำให้ชาวบ้านดูเป็นตัวอย่าง  ทั้งวิธีปลูกพืช และวิธี “ขยัน”

Ninomiya ตื่นมาทำงานก่อนใครและกลับดึกที่สุด
เขานอนเพียงวันละ 2 ชั่วโมงเท่านั้น
ความมานะบากบั่นของเขาและการมุ่งปฏิรูปหมู่บ้านอย่างแท้จริง
จิตใจที่ทำเพื่อชาวบ้านอย่างแท้จริง
ทำให้ชาวบ้านหันมาหยิบจอบปลูกพืชผักทำนาตาม
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
“วิธีให้รางวัล”

กำนันคนหนึ่งแจ้ง Ninomiya ว่า
มีชายคนหนึ่งทำงานขยันขันแข็งมาก
เขาคนเดียวทำงานได้เท่ากับคน 3 คน
เราน่าจะตบรางวัลให้เขา

Ninomiya …ผู้บากบั่นทำงานมาตลอด รู้ว่า
ไม่มีทางที่คนคนหนึ่งจะทำงานได้มากขนาดนั้น

เขาจึงให้ชายผู้นั้นทำงานให้ดูต่อหน้า Ninomiya
ปรากฏว่า ชายผู้นั้น ทำงานไม่ได้เท่าที่เคย “โม้” ไว้
เขาสารภาพว่า ตนทำงานหนักแค่ตอนที่เจ้าหน้าที่รัฐมาดูงานเท่านั้น

ในทางกลับกัน เมื่อถึงช่วงสิ้นฤดูกาล
Ninomiya กลับตบรางวัลให้ชายแก่คนหนึ่งอย่างงดงาม

ในสายตาคนอื่น ชายผู้นี้เป็นแค่ชายแก่แรงน้อย
เขาทำงานได้แค่ขุดรากวัชพืชออก
ไม่ได้เป็นงานสลักสำคัญเท่ากับงานอย่างอื่น

Ninomiya ผู้สังเกตทุกคนขณะทำงานมาตลอดกล่าวว่า
“ลุงทำงานที่ไม่มีใครอยากทำ แต่ก็ไม่ได้เรียกร้องอะไร
ไม่ได้พยายามทำตัวเด่น
แต่ตั้งอกตั้งใจทำเพื่อหมู่บ้านจริงๆ
รางวัลนี้ ลุงสมควรได้รับแล้ว
ความซื่อสัตย์และความขยันขันแข็งในการทำงาน
ทำให้ท่านสมควรได้รับรางวัลตอบแทนบ้าง

ชายแก่ผู้ไม่เคยมีใครเหลียวแลเอาแขนเสื้อเช็ดน้ำตาตนเอง
สวรรค์มีตาจริงๆ
++++++++++++++++++++++++++++++++++++
บทความหน้า ดิฉันจะพูดถึงวิธีที่ Ninomiya จัดการกับคนขี้โกงนะคะ
Source: “Representative Men of Japan” มีทั้งภาษาอังกฤษและญี่ปุ่นค่ะ
http://www.amazon.com/Representative-Japan-English-Japanese-Edition/dp/4770029284