จับคนมา 100 คนมาเขียนเป้าหมาย
อย่าครับ อย่าได้หวังว่าทั้ง 100 คนจะสำเร็จทั้งหมด
ถึงแม้ผมจะเขียนหนังสือที่ชื่อ "ฉันเปลี่ยน เพราะเขียนเป้า"
แต่แค่การเขียนเป้า ไม่อาจทำให้เราสำเร็จได้หรอก
เพราะจะมีคนที่เขียนเป้า แต่ไม่ลงมือทำ
เอาแต่เฝ้าฝันว่าถ้าพร้อมเมื่อไหร่ ฉันจะลงมือทำ
รอไปเถอะครับ วันที่พร้อม แล้วค่อยลงมือทำ มันไม่มีหรอก
มีแต่วันที่เราลงมือทำนั่นแหละ เราถึงจะพร้อมแล้ว
ถ้างั้นแปลว่าถ้าลงมือทำ ก็จะสำเร็จทุกคนสินะ
เปล่าเลยครับ เปล่า ก็ยังไม่ใช่อีกนั่นแหละ
ไม่ใช่ทุกคนที่ลงมือทำแล้วจะสำเร็จ
ฟังแล้วมันช่างโหดร้าย อะไรกัน ลงมือทำแล้วยังไม่สำเร็จอีก
แล้วต้องทำอย่างไรล่ะ ถึงจะสำเร็จ
เอาล่ะครับ คำเฉลยอยู่ในบรรทัดถัดไป
ถ้าอยากสำเร็จตามเป้าหมายที่วางไว้
ไม่ใช่แค่เขียนเป้าหมาย แล้วลงมือทำ
แต่เราต้องลงมือทำ "อย่างสม่ำเสมอ" ต่างหาก
ครับ! หัวใจของความสำเร็จนั้นคือความสม่ำเสมอ
บนเส้นทางสู่จุดหมาย มีหลายคนออกวิ่ง
แต่ล้มหายไประหว่างทางก็เยอะ
บ้างทำได้แป๊บเดียวก็ล้มเลิก เจอบททดสอบหน่อยก็ถอดใจ
บ้างก็มองดูแล้วยังอีกไกล งั้นเลิกดีกว่า
บ้างก็ฟิตตอนแรก แล้วตอนหลังก็หย่อนยานในวินัย
ผมมักจะพูดอยู่บ่อย ๆ ว่า
ชีวิตจริงไม่เหมือนในหนัง เราไม่ค่อยเจอเหตุการณ์ประเภท
“แล้วฤดูร้อนนั้น ฉันก็ไม่เหมือนเดิมอีกต่อไป"
เราไม่ค่อยได้เจอเรื่องใหญ่ ๆ ในชีวิตหรอกครับ
แต่ความเปลี่ยนแปลงของเรามันเกิดจากการสะสม "เรื่องเล็ก" รวม ๆ กัน
การเปลี่ยนแปลงชีวิตแบบถาวร จึงไม่ใช่การเขย่ง ก้าว กระโดดตัวลอย
แต่มันคือการเดินไปข้างหน้าทีละก้าว แต่ไม่หยุด เดินไปอย่างสม่ำเสมอ
เพราะฉะนั้นสำหรับคนที่เอาจริงกับเป้าหมาย
ไม่ใช่แค่เขียนเล่น ๆ แต่ต้องสำเร็จเท่านั้น
วิธีที่ผมแนะนำก็คือ
หนึ่ง ให้คุณถามตัวเองว่า
วันนี้ฉันจะทำอะไรให้ฉันก้าวเข้าใกล้เป้าหมาย แม้เพียงสักนิดก็ยังดี
เช่น วันนี้เก็บตังค์ได้เพิ่มขึ้นเพราะงดซื้อกาแฟ วันนี้เดินขึ้นบันไดแทนลิฟต์
สอง ให้คุณวัดผลอยู่เสมอ
ทุกวัน ทุกสัปดาห์ ทุกเดือน แล้วแต่ความเหมาะสม
ให้คุณวัดผลว่าคุณก้าวเข้าใกล้เป้าหมายแค่ไหนแล้ว
จำไว้ว่า สิ่งใดที่วัดผลไม่ได้ เราก็ทำให้มันดีขึ้นได้ยาก
เช่น ถ้าเป้าหมายคือลดน้ำหนัก ก็ต้องมีเครื่องชั่งที่บ้าน ชั่งน้ำหนักทุกวัน
ถ้าเป้าหมายคือการเก็บเงิน ก็ต้องมีบัญชีรายรับรายจ่าย
สาม ให้คุณนับทุกความสำเร็จ ฉลองให้กับชัยชนะเล็ก ๆ
เมื่อวัดผลจนได้ผลออกมาแล้ว ถ้าไม่คืบหน้า ให้หาสาเหตุ แล้วแก้ไข
แต่ถ้าคืบหน้า แม้เพียงเล็กน้อย ให้ชื่นชมตัวเอง ให้ฉลองเล็ก ๆ
อย่าตึงเกินไป อย่าเอาแต่มองว่ายังอีกไกลกว่าจะถึง
การฉลองให้ชัยชนะเล็ก ๆ คือกำลังใจชั้นดีให้เราเดินต่อไป
และยังทำให้เรานับถือตัวเองเพิ่มขึ้นด้วยว่าเราทำได้
การกินก่อนนอนคืนเดียว ไม่อาจทำให้เราอ้วน
แต่การกินก่อนนอนติดต่อกันทุกคืน เราอ้วนแน่
เพราะผลลัพธ์มันสะสมแบบสม่ำเสมอ
ในด้านตรงกันข้าม
การฝึกฟังภาษาวันละหนึ่งชั่วโมง ดูแล้วไม่เห็นผล
แต่การฝึกฟังภาษาอังกฤษวันละหนึ่งชั่วโมงนานนับเดือน เห็นผลแน่
เพราะผลลัพธ์มันสะสมแบบสม่ำเสมอเช่นกัน
เขียนเป้าหมายอย่างเดียวจึงไม่พอ
ลงมืออย่างเดียวจึงไม่พอ
ต้องลงมือทำอย่างสม่ำเสมอด้วย
จึงจะสำเร็จตามเป้าที่วางไว้
เมื่อตั้งเป้าหมายแล้ว
อย่าลืมเข้ามาอัพเดทความก้าวหน้าของตัวเองด้วยนะครับ
จะได้เห็นความคืบหน้า
และยังอาจจะได้รับกำลังใจจากคนที่มีเป้าหมายคล้าย ๆ กันด้วย
เอ้า! สู้ ๆ ครับ เราจะเป็นกำลังใจให้กันและกัน
บอย วิสูตร แสงอรุณเลิศ
อย่าครับ อย่าได้หวังว่าทั้ง 100 คนจะสำเร็จทั้งหมด
ถึงแม้ผมจะเขียนหนังสือที่ชื่อ "ฉันเปลี่ยน เพราะเขียนเป้า"
แต่แค่การเขียนเป้า ไม่อาจทำให้เราสำเร็จได้หรอก
เพราะจะมีคนที่เขียนเป้า แต่ไม่ลงมือทำ
เอาแต่เฝ้าฝันว่าถ้าพร้อมเมื่อไหร่ ฉันจะลงมือทำ
รอไปเถอะครับ วันที่พร้อม แล้วค่อยลงมือทำ มันไม่มีหรอก
มีแต่วันที่เราลงมือทำนั่นแหละ เราถึงจะพร้อมแล้ว
ถ้างั้นแปลว่าถ้าลงมือทำ ก็จะสำเร็จทุกคนสินะ
เปล่าเลยครับ เปล่า ก็ยังไม่ใช่อีกนั่นแหละ
ไม่ใช่ทุกคนที่ลงมือทำแล้วจะสำเร็จ
ฟังแล้วมันช่างโหดร้าย อะไรกัน ลงมือทำแล้วยังไม่สำเร็จอีก
แล้วต้องทำอย่างไรล่ะ ถึงจะสำเร็จ
เอาล่ะครับ คำเฉลยอยู่ในบรรทัดถัดไป
ถ้าอยากสำเร็จตามเป้าหมายที่วางไว้
ไม่ใช่แค่เขียนเป้าหมาย แล้วลงมือทำ
แต่เราต้องลงมือทำ "อย่างสม่ำเสมอ" ต่างหาก
ครับ! หัวใจของความสำเร็จนั้นคือความสม่ำเสมอ
บนเส้นทางสู่จุดหมาย มีหลายคนออกวิ่ง
แต่ล้มหายไประหว่างทางก็เยอะ
บ้างทำได้แป๊บเดียวก็ล้มเลิก เจอบททดสอบหน่อยก็ถอดใจ
บ้างก็มองดูแล้วยังอีกไกล งั้นเลิกดีกว่า
บ้างก็ฟิตตอนแรก แล้วตอนหลังก็หย่อนยานในวินัย
ผมมักจะพูดอยู่บ่อย ๆ ว่า
ชีวิตจริงไม่เหมือนในหนัง เราไม่ค่อยเจอเหตุการณ์ประเภท
“แล้วฤดูร้อนนั้น ฉันก็ไม่เหมือนเดิมอีกต่อไป"
เราไม่ค่อยได้เจอเรื่องใหญ่ ๆ ในชีวิตหรอกครับ
แต่ความเปลี่ยนแปลงของเรามันเกิดจากการสะสม "เรื่องเล็ก" รวม ๆ กัน
การเปลี่ยนแปลงชีวิตแบบถาวร จึงไม่ใช่การเขย่ง ก้าว กระโดดตัวลอย
แต่มันคือการเดินไปข้างหน้าทีละก้าว แต่ไม่หยุด เดินไปอย่างสม่ำเสมอ
เพราะฉะนั้นสำหรับคนที่เอาจริงกับเป้าหมาย
ไม่ใช่แค่เขียนเล่น ๆ แต่ต้องสำเร็จเท่านั้น
วิธีที่ผมแนะนำก็คือ
หนึ่ง ให้คุณถามตัวเองว่า
วันนี้ฉันจะทำอะไรให้ฉันก้าวเข้าใกล้เป้าหมาย แม้เพียงสักนิดก็ยังดี
เช่น วันนี้เก็บตังค์ได้เพิ่มขึ้นเพราะงดซื้อกาแฟ วันนี้เดินขึ้นบันไดแทนลิฟต์
สอง ให้คุณวัดผลอยู่เสมอ
ทุกวัน ทุกสัปดาห์ ทุกเดือน แล้วแต่ความเหมาะสม
ให้คุณวัดผลว่าคุณก้าวเข้าใกล้เป้าหมายแค่ไหนแล้ว
จำไว้ว่า สิ่งใดที่วัดผลไม่ได้ เราก็ทำให้มันดีขึ้นได้ยาก
เช่น ถ้าเป้าหมายคือลดน้ำหนัก ก็ต้องมีเครื่องชั่งที่บ้าน ชั่งน้ำหนักทุกวัน
ถ้าเป้าหมายคือการเก็บเงิน ก็ต้องมีบัญชีรายรับรายจ่าย
สาม ให้คุณนับทุกความสำเร็จ ฉลองให้กับชัยชนะเล็ก ๆ
เมื่อวัดผลจนได้ผลออกมาแล้ว ถ้าไม่คืบหน้า ให้หาสาเหตุ แล้วแก้ไข
แต่ถ้าคืบหน้า แม้เพียงเล็กน้อย ให้ชื่นชมตัวเอง ให้ฉลองเล็ก ๆ
อย่าตึงเกินไป อย่าเอาแต่มองว่ายังอีกไกลกว่าจะถึง
การฉลองให้ชัยชนะเล็ก ๆ คือกำลังใจชั้นดีให้เราเดินต่อไป
และยังทำให้เรานับถือตัวเองเพิ่มขึ้นด้วยว่าเราทำได้
การกินก่อนนอนคืนเดียว ไม่อาจทำให้เราอ้วน
แต่การกินก่อนนอนติดต่อกันทุกคืน เราอ้วนแน่
เพราะผลลัพธ์มันสะสมแบบสม่ำเสมอ
ในด้านตรงกันข้าม
การฝึกฟังภาษาวันละหนึ่งชั่วโมง ดูแล้วไม่เห็นผล
แต่การฝึกฟังภาษาอังกฤษวันละหนึ่งชั่วโมงนานนับเดือน เห็นผลแน่
เพราะผลลัพธ์มันสะสมแบบสม่ำเสมอเช่นกัน
เขียนเป้าหมายอย่างเดียวจึงไม่พอ
ลงมืออย่างเดียวจึงไม่พอ
ต้องลงมือทำอย่างสม่ำเสมอด้วย
จึงจะสำเร็จตามเป้าที่วางไว้
เมื่อตั้งเป้าหมายแล้ว
อย่าลืมเข้ามาอัพเดทความก้าวหน้าของตัวเองด้วยนะครับ
จะได้เห็นความคืบหน้า
และยังอาจจะได้รับกำลังใจจากคนที่มีเป้าหมายคล้าย ๆ กันด้วย
เอ้า! สู้ ๆ ครับ เราจะเป็นกำลังใจให้กันและกัน
บอย วิสูตร แสงอรุณเลิศ
การเปลี่ยนแปลงชีวิตแบบถาวร ไม่ใช่การเขย่ง ก้าว กระโดด
แต่มันคือการเดินไปข้างหน้าทีละก้าว แต่ไม่หยุด
— บอย วิสูตร
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น